Komu dany będzie bunt?

‍

Suwerenność i technologia. Technosuwerenność. Przytoczone nazewnictwo – po głębszej analizie – może wydawać się sprzeczne. Czy jesteśmy już Homotechnicusami? Czy pokolenie Alfa urodzone po 2010 roku, uważane za najbogatszą i teoretycznie najlepiej wykształconą generację w historii ludzkości, będzie w stanie oprzeć się pokusie i zachować prawdziwą suwerenność?

‍

Czy będzie miała taką możliwość w świecie przygotowanym i danym mu przez starsze pokolenia, dla których technologia, a szerzej i technika, stały się niemal synonimem nowej religii? 

‍

Tego nie wiem. Wiem jednak, że siła buntu młodości może nas wszystkich zaskoczyć. Spotkałem ostatnio 21-latka, który zaśmiał się, gdy chciałem go dodać do naszej grupy na Facebooku i odpowiedział: „Oszalałeś? Nie mam Facebooka i jestem z tego dumny”. Poczułem się wyjątkowo staro i było to ciekawe uczucie. 

‍

Z drugiej strony technologia już zaadaptowana zostaje z nami na dłużej. Czy obiekty, w znacznej mierze nacechowane silną bezwładnością, a także długim okresem adaptacji, będą w stanie dostarczyć ludziom, organizacjom i biznesowi kluczowe walory, których obecnie poszukujemy? Czy nowe wartości będą powoli odrywały ich wymiar od fizycznej tożsamości, w jakiej upatrywana jest obecnie główna siła obiektów? 

‍

Tego również nie wiem. Wiem jednak, że denializm technologiczny wiąże się z niebezpieczeństwem ominięcia (przez nasz obiekt, najemców bądź pracowników) czegoś niezwykle ważnego, a mianowicie prawa do własnej oceny i wyboru tego, co w technosuwerenności uznajemy za przynależne nam i naszym społecznościom oraz określenia tego, co należy wyłączać poza sferę kreowanego przez nas obiektu. Do zdecydowanego określenia tego, co ze świata technologii może z powodzeniem realizować się poza naszym obiektem. 

‍

Zapraszam do lektury tego wydania! 

‍

Krzysztof Kogut

‍